Πεζοπορία στο μονοπάτι Φα-Λιθί

«Απρίλης φέρνει τη δροσιά, φέρνει και τα λουλούδια…»
…και για βολτούλα κίνησαν όλα τα κοπελούδια!

Από τις Αριέττα Σ., Βάσω Τ., Ευαγγελία Σ.

Άνοιξη! Έαρ! Πείτε το όπως θέλετε. Ήρθε! Η φύση αναγεννάται και οι αγροί είναι στρωμένοι με πολύχρωμα αγριολούλουδα… Λαλάδες, λαλαδάκια, μαργαρίτες, παπαρούνες, ορχιδέες βρίσκονται στο ζενίθ της ανθοφορίας τους και με φόντο το καταπράσινο χορτάρι συνθέτουν φυσικούς πίνακες απαράμμιλης ομορφιάς. Η Χίος μας ενδείκνυται για ανοιξιάτικες εξορμήσεις στα άγρια μα και γοητευτικά μέρη της, τα οποία μας καλούν να τα ανακαλύψουμε.

…Και μιας λοιπόν που τα ρούχα λόγω εποχής έχουν ελαφρύνει κάπως και οι καταχρήσεις του χειμώνα μάς έχουν βαρύνει, τι καλύτερο από μια πεζοπορία (σε έντονο βάδην εννοείται!), για να συνδυάσουμε την επαφή με τη φύση και τη γυμναστική –το τερπνόν μετά του ωφελίμου δηλαδή! Γνωστός Χιώτης φυσιολάτρης και πεζοπόρος, σε συζήτηση που είχαμε μαζί του, μας πρότεινε διάφορες περιπατητικές διαδρομές του νησιού μας και μας κίνησε την περιέργεια να τις περπατήσουμε κι εμείς. Προορισμός μας αποφασίστηκε να είναι το μονοπάτι Φα-Λιθί. Για να φτάσουμε εκεί, ακολουθήσαμε το δρόμο για Αϊ-Γιώργη Συκούση προς Αυγώνυμα και λίγα χιλιόμετρα παρακάτω συναντήσαμε, στ’ αριστερά μας, την πινακίδα που σηματοδοτούσε το ξεκίνημα της εκδρομούλας μας. Το μονοπάτι χρονολογείται από τη μεταεπαναστατική περίοδο –το 1850 περίπου– και συνέδεε το Λιθί με τα μονοπάτια της κεντρικής Χίου. Στις 13 Νοεμβρίου 1912 οι Τούρκοι, που είχαν αποτραβηχτεί στο κεντρικό τμήμα του νησιού, αιφνιδίασαν και σκότωσαν τον Κρητικό οπλαρχηγό Πέρο ή Περάκη την ώρα που γευμάτιζε στην πιο όμορφη στροφή του δρόμου, εκείνη που πρωτοαντικρίζεις την υπέροχη παραλία του Λιθίου!

Σε γενικές γραμμές το μονοπάτι είναι βατό και ελαφρώς κατηφορικό, κάτι που διευκολύνει τον επίδοξο περιπατητή. Αρχικά είναι χωμάτινο και οριοθετείται δεξιά κι αριστερά από πέτρες, όμως το μεγαλύτερο μέρος του είναι λιθόστρωτο και φυσικά πιο γραφικό. Το λιθόκτιστο αυτό μονοπάτι είναι από τα ελάχιστα στη Χίο που έχουν διασωθεί σε τόσο καλή κατάσταση. Η απόσταση μέχρι το Λιθί είναι περίπου 4 χμ. και, αν δεν χαζολογάτε και δεν χάνετε χρόνο βγάζοντας φωτογραφίες –όπως κάναμε εμείς–, θα φτάσετε στο χωριό σε καμιά ωρίτσα… και κάτι λεπτά. Η αλήθεια είναι πως πολλά αξιοπρόσεκτα πράγματα θα σας καθυστερήσουν ευχάριστα, όπως το πευκοδάσος, οι σπάνιας ομορφιάς ορχιδέες, η θέα του Λιθίου από ψηλά… Στη διάρκεια της πεζοπορίας μας θάμνοι απλώνονταν παντού σαν τραπεζομάντιλο, πάνω στο οποίο τα πεύκα έδιναν ένα πράσινο τόνο στο τοπίο και σε εμάς μία αίσθηση καθαρού αέρα και οξυγόνου, που αναζωογονούσε το μυαλό και την ψυχή και φόρτιζε τις μπαταρίες της διάθεσης και ενέργειάς μας.

Περιτριγυρισμένα με ξερολιθιές χωραφάκια, γεμάτα ελιές, θύμιζαν πως κάποτε αυτή η γη καλλιεργούνταν και πως οι άνθρωποι εκμεταλλεύονταν αυτά τα γενναιόδωρα χώματα. Εντύπωση μας προξένησαν και κάποια δέντρα τα οποία δεν συναντάμε πολύ συχνά, όπως μια μικρή άγρια αχλάδα με τα άσπρα ανθάκια της, που σήκωνε περήφανη το ανάστημά της μπροστά στα περισσότερα και ψηλότερα πεύκα. Οι ορχιδέες όμως μας «έκλεψαν» την προσοχή και τα μυαλά. Κάποιοι φρόντισαν και τις είχαν περιτριγυρίσει με πέτρες, ώστε να είναι πιο εμφανείς και να αποφευχθεί το πάτημα από κάποιο «απρόσεχτο» ποδαράκι!

Ψάχνοντας πιο επισταμένως για τα εντυπωσιακά αυτά αγριολούλουδα, διαβάζουμε ότι από τα 250 ορχιδεών που υπάρχουν στην Ευρώπη τα 92 βρίσκονται στη Χίο! Πολλά από αυτά είναι μοναδικά και η άνοιξη προσφέρεται ιδιαίτερα για να τα ανακαλύψει κάποιος στη χιώτικη ύπαιθρο… Υπάρχουν πολύ όμορφες τοποθεσίες στις οποίες ευδοκιμούν, όπως είναι τα Κάτω Φανά, οι χαμηλοί λόφοι στην κεντρική και νότια Χίο κοντά στα χωριά Πυργί, Ολύμποι και Μεστά, στις οποίες εμφανίζονται μερικά από τα σπανιότερα είδη τους. Ιδιαίτερα πλούσια σε ορχιδέες είναι επίσης το Λιθί, ο Ανάβατος και τα Αυγώνυμα.
Επιστροφή όμως στην πεζοπορία μας…

Κατηφορίζοντας, η ανεπανάληπτη θέα των ακτών της βορειοδυτικής Χίου, με τη γαλάζια θάλασσα, τις βίγλες να στέκουν αγέρωχες στο πέρασμα του χρόνου και τον ήλιο να απλώνει τη λάμψη του, καθάριζαν το μυαλό από τα της καθημερινότητας και μας γέμιζαν μια ατελείωτη ευφορία! Λίγο παρακάτω, το χωριό Λιθί άρχισε να διακρίνεται. Τα πρώτα σπίτια του χωριού και το γήπεδο μας δήλωναν ότι η διαδρομή μας τελείωσε.

Όταν έχεις καλή παρέα, η ώρα περνάει χωρίς να το καταλάβεις –αυτό είναι γνωστό–, πόσο μάλλον όταν βρίσκεσαι σε ένα τυπικό μεσογειακό περιβάλλον, τόσο οικείο και ταυτόχρονα τόσο μυστηριώδες, τόσο κοντινό μα και μακρινό, αφού δύσκολα παίρνει κανείς την απόφαση να «ξεκολλήσει» από τη Χώρα και τους συνηθισμένους προορισμούς στη Χίο. Γι’ αυτό κι εμάς μας πήρε πολύ περισσότερη ώρα για να «χορτάσει» το μάτι μας φυσική ομορφιά, για να γεμίσουν τα πνευμόνια μας καθαρό αέρα… για να ποζάρουμε στο φωτογραφικό φακό!

Κι όταν θα φτάσετε κι εσείς στο Λιθί και κατεβείτε στην παραλία για ουζάκι, μην το παρακάνετε με τους ψαρομεζέδες, γιατί, μην ξεχνάτε, έχετε και την επιστροφή, και μπορεί να χρειαστεί να φορτωθείτε σε κανένα αγροτικό αυτοκίνητο, όπως συνέβη μ’ εμάς…

Καλούς δρόμους!

πηγή :http://www.voxmag.gr/

Posted in: Δραστηριότητες